plecak turystyczny – Kroi się

Na imię mi Agnieszka, wiek i waga w normie, na zdrowie nie narzekam, a z zawodu to różnie bywało. Z czekolady wybieram ciastka, kocham kawę o każdej porze i w każdej ilości, a za szarlotkę dałabym się pokroić. Z zainteresowań, to jeszcze trochę sportu, bieganie o piątej rano i podnoszenie hantli przed lustrem jak te wszystkie Typiarki z siłowni. Poza tym, jestem człowiekiem - jak każdy potrafię się potknąć, zedrzeć kolano albo inny łokieć, rozpaść się na kawałki i posklejać na nowo. Wiadomo, różnie bywa, a drogi nie zawsze są proste. Obecnie piszę blog tutaj, a w pamiętniku to, co chcę zachować tylko dla siebie. Nie mam pojęciakim będę za pięć lat i co przyszłość szykuje. Próbuję znaleźć właściwą drogę, choć wcale nie jestem pewna, czy taka istnieje. Podobno pewne to są tylko zmiany, a ja bardzo chciałabym mieć holenderkę nad Bałtykiem i częściej patrzeć, jak mewy podkradają frytki turystom.

Wagary w dorosłym życiu

by kroisieLato, Podróże, Samo życie, Weekly blog 10 czerwca 20235 marca 2024No Comments

W tym tygodniu spałam w nie swoim łóżku, jak Złotowłosa w bajce o niedźwiedziach, ale owsiankę to jadłam swoją. Nabyłam plecak turystyczny, duży na 50 litrów, a potem zapakowałam się i pojechałam na wagary. Bo w nastoletnim życiu nigdy na wagary nie chodziłam. W tym spaniu gdzieś daleko wszystko jest inne. Pojedyncze łóżko, elektryczny czajnik, …

Read more „Wagary w dorosłym życiu”

Czy łokcie też tłucze się na szczęście?

by kroisieSamo życie, Weekly blog 9 kwietnia 20235 marca 2024No Comments

Jeszcze na początku tygodnia stłukłam łokieć, jak chwilę wcześniej szklanki. Tylko łokci nie sprzedają w sklepach i szklankę można mieć nową, a na łokciu zostaje blizna. No trudno, może to też na szczęście, a jak spojrzę za rok, to będę wspominała, że było to za Lidlem, na łódzkim Teofilowie, w okolicach kilometra od startu. I …