niezdolność do życia

Na imię mi Agnieszka, wiek i waga w normie, na zdrowie nie narzekam, a z zawodu to różnie bywało. Z czekolady wybieram ciastka, kocham kawę o każdej porze i w każdej ilości, a za szarlotkę dałabym się pokroić. Z zainteresowań, to jeszcze trochę sportu, bieganie o piątej rano i podnoszenie hantli przed lustrem jak te wszystkie Typiarki z siłowni. Poza tym, jestem człowiekiem - jak każdy potrafię się potknąć, zedrzeć kolano albo inny łokieć, rozpaść się na kawałki i posklejać na nowo. Wiadomo, różnie bywa, a drogi nie zawsze są proste. Obecnie piszę blog tutaj, a w pamiętniku to, co chcę zachować tylko dla siebie. Nie mam pojęciakim będę za pięć lat i co przyszłość szykuje. Próbuję znaleźć właściwą drogę, choć wcale nie jestem pewna, czy taka istnieje. Podobno pewne to są tylko zmiany, a ja bardzo chciałabym mieć holenderkę nad Bałtykiem i częściej patrzeć, jak mewy podkradają frytki turystom.

O tym, jak straciłam wszystko – ze sobą włącznie

by kroisieMiłość, Samo życie 22 grudnia 202422 grudnia 2024No Comments

Tak naprawdę zaczęło się to jakieś 2 lata temu, kiedy straciłam wszystko. Dosłownie wszystko. Oszczędności odkładane od momentu, kiedy tylko zaczęłam pracować na drugim roku studiów. Marzenia, które pchały mnie do przodu kawałek po kawałeczku, wrzucały na wyboiste drogi ale koniec końców pozwalały trzymać głowę na powierzchni i próbować dalej. Drogę, która miała być tą …